به گزارش تیکنا و به نقل از اینترستینگ انجینرینگ،این شی که RACS J۰۳۲۰-۳۵ نام گرفته چنان از زمین دور است که نور آن ۱۲.۸ میلیارد سال نوری سفر کرد تا به ما برسد. این بدان معناست که ستاره شناسان آن را در ۹۲۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ مشاهده می‌کنند.
حتی در آن دوران اولیه، سیاه‌چاله مذکور جرمی حدود یک میلیارد برابر خورشید داشت و در پرتوهای ایکس، درخشان‌تر از هر سیاه‌چاله دیگری بود که تاکنون در نخستین میلیارد سال از عمر جهان شناسایی شده است.
با در کنار هم قرار دادن این موارد یک داستان شگفت انگیز فاش می‌شود. به نظر می‌رسد سیاه چاله مذکور سریع‌تر از محدودیت‌های نظریه‌ای ماده را می بلعد. لوکا ایگینا مولف ارشد تحقیق درباره RACS J۰۳۲۰-۳۵ می‌گوید: دیدن چنین سیاه چاله‌ای شوکه کننده بود.
این پژوهش با یک جرم درخشان و دوردست به نام RACS J۰۳۲۰-۳۵ آغاز شد که نخستین‌بار در یک نقشه‌برداری رادیویی گسترده با استفاده از تلسکوپ ASKAP استرالیا شناسایی شد.
مشاهدات تکمیلی با تلسکوپ‌هایی در شیلی فاصله این جرم را تأیید و مشخص کردند که با یک دور اختر یا کوازار روبه‌رو هستند. دوراختر کهکشان فعالی است که نیروی آن از یک سیاه‌چاله فوق‌سنگین در حال بلعیدن گاز تأمین می‌شود وبه اندازه‌ای نور تولید می‌کند که از کل کهکشان‌ها درخشان‌تر دیده می‌شود.
با این حال، تا زمانی که تلسکوپ چاندرا در سال ۲۰۲۳ آن را رصد نکرد، ستاره شناسان متوجه تفاوت اصلی این کوازار نشدند. زمانی که ماده درون سیاه‌چاله سقوط می‌کند، داغ می‌شود و نور از جمله پرتوهای ایکس قدرتمند منتشر می‌کند.
به طور معمول، این فرایند توسط پدیده‌ای به نام حد ادینگتون (Eddington limit) محدود می‌شود. حد ادینگتون یک نقطه توازن است که در آن فشار تابشی به‌قدری زیاد است که جلوی ورود ماده‌ی بیشتر را می‌گیرد. در حقیقت حد ادینگتون چیزی شبیه به یک سقف سرعت کیهانی برای رشد سیاه‌چاله‌ها است. اما نکته شگفت‌انگیز آن بود که داده‌ها نشان دادند RACS J۰۳۲۰-۳۵ این سقف کیهانی را شکسته است.
به نظر می‌رسد این سیاه چاله با نرخ ۲.۴ برابر حد ادینگتون در حال رشد است. این بدان معناست که جسم آسمانی مذکور موادی معادل ۳۰۰ تا سه هزار خورشید را سالانه می بلعد. این بالاترین نرخ رشد یک سیاه چاله در نخستین میلیارد سال اول تشکیل جهان به حساب می‌آید که تاکنون مشاهده شده است.
