به گزارش تیکنا، چربی‌ها، کلسترول و سایر مواد در خون می‌توانند در طول زمان به صورت پلاک روی دیواره شریان‌ها ایجاد شوند. این می‌تواند باعث انسداد مستقیم شود یا باعث ایجاد یک پاسخ التهابی به نام تصلب شرایین شود. هر دو سناریو احتمال حمله قلبی و سکته مغزی وجود دارد اما در حالت دوم از برخی جهات شرایط بدتر است زیرا علائم هشدار دهنده کمی از قبل دیده می‌شود.
به نقل از نیواطلس، برایان اسمیت(Bryan Smith)، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: این حالت ترسناک‌تر است زیرا منجر به بیشتر حملات قلبی می‌شود. از آنجایی که چنین پلاک‌هایی لزوما قسمت زیادی از شریان را مسدود نمی‌کنند، و از آنجایی که اثرات پارگی می‌تواند به طور ناگهانی جریان خون را مسدود کند، چنین حمله قلبی می‌تواند به نظر می‌رسد که ناگهان بروز پیدا کرده است.
بخشی از مشکل تصلب شرایین این است که سلول‌های مرده در بافت عروقی به درستی توسط سلول‌های ایمنی پاک نمی‌شوند و ضایعاتی در شریان‌ها ایجاد می‌کنند. این سلول‌ها مولکولی به نام CD47 تولید می‌کنند که سیگنال «مرا نخور» به سلول‌های ایمنی ارسال می‌کنند. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که مسدود کردن CD47 به سلول‌های ایمنی اجازه می‌دهد یک بار دیگر سلول‌های مرده را پاکسازی کنند. اما متأسفانه، در این فرآیند به گلبول‌های قرمز خون نیز حمله می‌کنند که به عنوان یک عارضه جانبی منجر به کم خونی می‌شود.
در این مطالعه جدید، محققان از نانوذرات مسدودکننده CD47 استفاده کردند که بیشتر به سمت مونوسیت‌ها و ماکروفاژها که دو نوع سلول ایمنی مرتبط با التهاب در پلاک‌ها هستند، هدف قرار می‌گیرند. در آزمایش‌هایی که روی خوک‌ها انجام شد، درمان تصلب شرایین به‌اندازه داروهای قبلی، بدون هیچ آسیبی به سلول‌های خون، انجام شد.
نکته مهم این است که آزمایش‌ها روی خوک‌ها نشان می‌دهند که نانوذرات می‌توانند در مقیاس‌های آنقدر بزرگ تولید شوند که در بدن خود ما کار کنند. این مطالعه نشان می‌دهد که این روش به اندازه کافی امیدوار کننده برای حرکت به سمت آزمایشات انسانی است.
