به گزارش تیکنا، سلول های بتا در پانکراس هورمون انسولین و گلوکاگون را تولید می کنند. انسولین قند خون را کاهش و گلوکاگون آن را افزایش می دهد. البته یک نسخه تجاری قابل تزریق هورمون گلوکاگون برای درمان اضطراری قند خون پایین وجود دارد و به طور معمول زمانی استفاده می شود که بیمار بیهوش است.
با وجود آنکه چند ماده وجود دارد که سطح بالای گلوکز را شناسایی و با آزادسازی انسولین نسبت به آن واکنش نشان می دهد، سیستم هایی که گلوکاگون آزاد می کنند، چندان متداول نیستند. در همین راستا محققان پژوهش پیش رو از «گلوکاگون محصور شده توسط میسل ها» استفاده کردند که برای واکنش نسبت به گلوکز خون توسعه یافته بودند. گلوکاگون محصور شده توسط میسل ها در واقع کره هایی در مقیاس نانو هستند که از مواد حلال در آب ساخته شده و می توانند مواد دیگر را داخل خود حمل کنند. میسل ها نیز ذرات کلوییدی باردار آلی هستند.
محققان با آزمایش گلوکاگون محصور شده توسط میسل ها در آزمایشگاه متوجه شدند این مواد هورمون مذکور را فقط در محیط های مایعی آزاد می کنند که وضعیت کاهش قند خون را در بدن انسان و موش ها تقلید می کرد. موش‌های مبتلا به قند خون پایین ناشی از انسولین که با تزریق میسل‌ها تحت درمان قرار گرفتند در عرض ۴۰ دقیقه قند خون آنها به سطح طبیعی رسید.
از سوی دیگر در تحقیق مشاهده شد اگر میسل های حاوی گلوکاگون در حالتی غیر از قند خون پایین به موش ها تزریق شوند، هورمون مذکو را آزاد نمی کنند.
