به گزارش تیکنا و به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، ستاره های نوترونی هسته های متراکمی هستند که پس از انفجار ستاره ها باقی می مانند. به طور معمول به دلیل نور کم این ستارگان ردیابی شان کار مشکلی است اما ماموریت Gaia سازمان فضایی اروپا به محققان امکان داده تکان های ظریفی در ستارگان خورشید مانند ناشی از کشش گرانشی ستاره های نوترونی در حال چرخش رصد کنند.
کریم البدری استاد ستاره شناسی در دانشگاه کل تک در این باره می گوید: Gaia به طور مداوم آسمان را رصد و تکان های بیش از یک میلیارد ستاره را ثبت می کند، بنابراین احتمال یافتن هر شی کمیابی بسیار زیاد است.
در این تحقیق گروهی از محققان سراسر جهان شرکت کردند و داده هایی از مشاهدات زمینی از جمله اطلاعات رصدخانه W. M. Keck در هاوایی، لا سیلا در شیلی و ویپی در آریزونا آمریکا نیز به کار گرفته شد. این مشاهدات به تعیین توده ها و مدار های ستاره های نوترونی پنهان کمک کردند.
منظومه های ستاره نوترونی قبلا رصد شده که دور ستاره های خورشید مانند مدار می زدند، فشرده تر بودند که بیشتر اوقات به انتقال توده بین ستارگان منجر می شد و در نتیجه ستاره نوترونی با اشعه ایکس یا در طول موج های رادیویی می درخشیدند. در مقابل ستاره های نوترونی تازه کشف شده فاصله بیشتری از همتایانشان دارند که معادل یک تا ۳ برابر مسافت زمین تا خورشید است. این مسافت طولانی از پراکنده شدن توده آنها جلوگیری می کند و در نتیجه آنها تاریک و ساکن باقی مانده اند.
به گفته البدری آنها نخستین ستاره های نوترونی هستند که فقط به دلیل تاثیرات گرانشی شان کشف شده اند.
کشف نوین مدل های فعلی منظومه های ستاره ای دوتایی را به چالش می کشد زیرا هنوز دقیقا مشخص نیست چگونه یک پیوند ستاره نوترونی و یک ستاره خورشید مانند پس از انفجار ابرنواختری از لحاظ گرانشی باقی می ماند.
دقت ماموریت مذکور به کشف این منظومه های نادر منجر شد که بیشتر آنها در فاصله ۳ هزار سال نوری از زمین قرار دارند. چنین مسافتی در مقایسه با قطر ۱۰۰ هزار سال نوری کهکشان راه شیری بسیار اندک به نظر می رسد.
این یافته ها حاکی از آن است که چنین جفت هایی بسیار نادر هستند و طبق تخمین البدری فقط یک در یک میلیون ستاره خورشید مانند یک ستاره نوترونی دارند که در فاصله ای دور دست دور آنها مدار می زند.
