به گزارش گروه فناوری پزشکی تیکنا؛ انسان ممکن است در هر ساعت ۱۶.۲ بیت میکروپلاستیک استنشاق کند که خطرات بالقوه‌ای برای سلامتی او دارد.
شبیه‌سازی‌های دینامیک سیالات نشان می‌دهد چگونه ذرات پلاستیکی مضر در داخل بینی و پشت گلو جمع می‌شوند.
تحقیقات نشان می‌دهد که انسان به‌طور بالقوه می‌تواند تقریباً ۱۶.۲ بیت میکروپلاستیک را در هر ساعت استنشاق کند که وزن آن در طول یک هفته به‌اندازه یک کارت اعتباری می‌رسد. این میکروپلاستیک‌ها، بقایای محیطی بسیار کوچکی هستند که در نتیجه تجزیه اقلام پلاستیکی ایجاد می‌شوند و معمولاً حاوی سموم و مواد شیمیایی مضرند.
تنفس در این میکروپلاستیک‌ها می‌تواند پیامد‌های مضری برای سلامتی داشته باشد؛ بنابراین، درک نحوه حرکت آنها در سیستم تنفسی به‌منظور توسعه استراتژی‌هایی برای پیشگیری و رسیدگی به بیماری‌های تنفسی بسیار مهم است.
در مطالعه‌ای که به تازگی توسط انتشارات AIP در مجله Physics of Fluids منتشر شده است، محققان دانشگاه صنعتی سیدنی، دانشگاه غربی سیدنی، دانشگاه ارومیه، دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه کومیلا و دانشگاه صنعتی کوئینزلند، مدل دینامیک سیالات محاسباتی را برای تجزیه و تحلیل حرکت و رسوب میکروپلاستیک در سیستم تنفسی فوقانی انسان توسعه داده‌اند.
میلیون‌ها تن از این ذرات میکروپلاستیک در آب، هوا و خاک یافت شده است. تولید جهانی میکروپلاستیک و تراکم میکروپلاستیک‌ها در هوا به‌طور قابل توجهی در حال افزایش است. نخستین بار، مطالعات سال ۲۰۲۲ از وجود میکروپلاستیک‌ها در اعماق راه‌های هوایی انسان خبر داد که نگرانی‌هایی را در مورد خطرات جدی سلامت تنفسی ایجاد می‌کند.
این گروه حرکت میکروپلاستیک‌ها را با اشکال مختلف (کروی، چهار وجهی و استوانه‌ای) و اندازه‌های (۱.۶، ۲.۵۶ و ۵.۵۶ میکرون) در شرایط تنفس آهسته و سریع بررسی کردند. میکروپلاستیک‌ها در نقاط داغ در حفره بینی و اوروفارنکس یا پشت گلو جمع می‌شوند.
این محققان می‌گویند: شکل آناتومیک پیچیده و بسیار نامتقارن راه هوایی و رفتار جریان پیچیده در حفره بینی و اوروفارنکس باعث می‌شود که میکروپلاستیک‌ها از مسیر جریان منحرف‌شده و در آن نواحی رسوب کنند. سرعت جریان، اینرسی ذرات و آناتومی نامتقارن بر رسوب کلی تأثیر می‌گذارد و غلظت رسوب را در حفره‌های بینی و ناحیه اوروفارنکس افزایش می‌دهد.
دانشمندان دریافتند شرایط تنفسی و اندازه میکروپلاستیک‌ها بر میزان رسوب میکروپلاستیک کلی در مجاری هوایی تأثیر می‌گذارد. افزایش سرعت جریان منجر به رسوب کمتر می‌شود و بزرگ‌ترین میکروپلاستیک‌ها (۵.۵۶ میکرون) بیشتر از همتایان کوچک‌تر خود در مجاری هوایی رسوب می‌کنند.
نویسندگان این پژوهش بر این باورند که مطالعه آنها نگرانی واقعی قرارگرفتن در معرض و استنشاق میکروپلاستیک‌ها، به‌ویژه در مناطقی با سطوح بالای آلودگی پلاستیکی یا فعالیت صنعتی را برجسته می‌کند.
آنها امیدوارند که نتایج بتواند به اطلاع‌رسانی دستگاه‌های دارورسانی هدفمند و بهبود ارزیابی خطر سلامت کمک کند. «یوان تونگ گو» (YuanTong Gu) یکی از نویسندگان این پژوهش گفت: این مطالعه بر نیاز به آگاهی بیشتر از حضور و تأثیرات بالقوه میکروپلاستیک‌ها بر سلامتی در هوایی که تنفس می‌کنیم، تأکید می‌کند. محققان قصد دارند در آینده، حرکت میکروپلاستیک‌ها را در یک مدل ریه کامل در مقیاس بزرگ و مخصوص بیمار که شامل پارامتر‌های محیطی مانند رطوبت و دما است، بررسی کنند.
در این پژوهش نام «اکبر ارسلانلو» و «حمیدرضا مرتضوی بنی» از دانشگاه‌های ایران ذکر شده است.
انتهای پیام/
