به‌گزارش تیکنا، در حالی که این کاوشگر مسیر بازگشت خود در فضا را طی می‌کند، تیم‌های روی زمین در حال آماده شدن برای فرود نمونه‌های سیارک بنو در روز ۲۴ سپتامبر(دوم مهر ۱۴۰۲) در صحرای یوتا هستند. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، کپسول حاوی نمونه از وسیله نقلیه اصلی جدا می‌شود و در ساعت […]
به‌گزارش تیکنا، در حالی که این کاوشگر مسیر بازگشت خود در فضا را طی می‌کند، تیم‌های روی زمین در حال آماده شدن برای فرود نمونه‌های سیارک بنو در روز ۲۴ سپتامبر(دوم مهر ۱۴۰۲) در صحرای یوتا هستند.
اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، کپسول حاوی نمونه از وسیله نقلیه اصلی جدا می‌شود و در ساعت ۱۰:۴۱ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۸:۱۱ به وقت ایران) وارد جو زمین می‌شود. این کپسول برای مقاومت در برابر گرما و تلاطم ناشی از ضربه‌ی ورود ساخته شده است. انتظار می‌رود که کپسول تقریباً در ساعت ۱۰:۵۴ صبح به وقت منطقه زمانی شرقی(۱۸:۲۴ به وقت ایران) فرود نسبتاً نرمی داشته باشد.
در حالی که تنها شش ماه به پایان کار باقی مانده است، خدمه‌ی ناسا کاری را انجام می‌دهند که در آن بهترین هستند. آنها برای بازیابی این نمونه‌ی تقریبا ۲۵۰ گرمی تمرین می‌کنند تا اطمینان حاصل کنند که نمونه‌ی سیارک بنو به هیچ عنوان آلوده به میکروب‌های زمینی نمی‌شود.
مایک مورئو(Mike Moreau)، معاون مدیر پروژه در مرکز پروازهای فضایی گادرد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، می‌گوید: هنگامی که کپسول نمونه فرود آمد، تیم ما به سرعت آن را بازیابی می‌کند و آن را به یک اتاق تمیز موقت می‌رساند.
دانشمندان به نمونه‌هایی از سیارک بنو و سیارک‌هایی مانند آن علاقه‌مند هستند، زیرا پتانسیلی برای جا دادن سرنخ‌هایی از فرآیندهای تشکیل سیاره‌ها و همچنین به طور بالقوه، شواهدی مولکولی از پیش‌سازهای حیات در خود دارند. نمونه‌های شهاب سنگی که روی زمین یافت می‌شوند برای این نوع تحقیقات تا حدودی مفید هستند. مواد سیارکی جمع‌آوری‌شده در فضا عاری از هرگونه آلودگی زمینی بوده و حاوی ذراتی کوچک‌تر از آن‌هایی است که در شهاب‌سنگ‌هایی که از جو سیاره ما عبور می‌کند، وجود دارد.
تیم‌های ناسا برای محافظت از نمونه‌های بنو در برابر هرگونه مهاجم زمینی اقدامات گسترده‌ای انجام می‌دهند و مطمئن می‌شوند که آنها به خوبی جمع‌آوری می‌شوند. طی شش ماه آینده، خدمه ناسا و شرکت فضایی لاکهید مارتین روش‌های گام به گامی را برای بازیابی و انتقال نمونه اسیرس-رکس از یک منطقه به مساحت ۵۹ در ۱۵ کیلومتر در داخل ملکی متعلق به وزارت دفاع آمریکا در صحرای یوتا به مرکز فضایی جانسون ناسا در هیوستون انجام می‌دهد.
پس از فرود، کپسول به یک اتاق تمیز متحرک منتقل می‌شود، جایی که متخصصان سپر حرارتی و نمای بیرونی محافظ کشتی را باز می‌کنند تا ظرف مهر و موم شده حاوی مواد بنو را خارج کنند. نمونه‌های زمینی نیز از محل فرود اسیرس-رکس برداشته می‌شود تا در برابر هرگونه خطر آلودگی در هنگام فرود مورد آزمایش قرار بگیرد. پس از انتقال به مرکز فضایی جانسون، یک فرآیند دقیق برای باز کردن آن انجام می‌شود.
پس از باز کردن بسته‌بندی، یک چهارم از مواد بازیابی شده در اختیار محققان قرار می‌گیرد. ناسا می‌گوید که باقی مواد برای سایر دانشمندان در حال حاضر و نسل‌های آینده حفظ خواهد شد.
انتهای پیام/
