به گزارش گروه فناوری پزشکی تیکنا از تارنمای نانوورک، گلیوبلاستوما ( Glioblastoma multiforme- GBM) شایع ترین و تهاجمیترین نوع سرطان مغز است. با وجود گزینههای مختلف درمانی که وجود دارد، از جمله عمل جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی، زمان بقای متوسط برای بیماران فقط حدود ۱۵ ماه است. شیمی درمانی استاندارد گلیوبلاستوما با استفاده از […]
به گزارش گروه فناوری پزشکی تیکنا از تارنمای نانوورک، گلیوبلاستوما ( Glioblastoma multiforme- GBM) شایع ترین و تهاجمیترین نوع سرطان مغز است. با وجود گزینههای مختلف درمانی که وجود دارد، از جمله عمل جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی، زمان بقای متوسط برای بیماران فقط حدود ۱۵ ماه است.
شیمی درمانی استاندارد گلیوبلاستوما با استفاده از دارویی به نام تموزولومید (TMZ) انجام میشود که امید به زندگی فرد را تقریباً ۲ ماه در مقایسه با بیمارانی که به تنهایی رادیوتراپی دریافت میکنند، افزایش میدهد. با این حال، سلولهای گلیوبلاستوما میتوانند با گذشت زمان مقاومت در برابر تموزولومید TMZ ایجاد کنند و اثربخشی آن را کاهش داده و احتمال عود تومور را افزایش دهند.
براساس گزارش تارنمای نانوورک، زی هوانگ و همکارانش در یک مطالعه که در نشریه ساینس ادونس Science Advances منتشر شده است، یک رویکرد جدید برای درمان گلیوبلاستوما با استفاده از کنترل مغناطیسی دقیق نانوذرات ارائه دادند.
هوانگ در این باره توضیح داد: با استفاده از فناوری نانو در اعماق سلولهای سرطانی، نانوجراحی مکانیکی یک رویکرد از نوع اسب تروجان است که میتواند به ما اجازه دهد سلولهای تومور را از درون از بین ببریم. ما یک روش جدید بالقوه برای درمان سرطان تهاجمی مغز ایجاد کردیم.
نانولولههای کربنی مغناطیسی (MCNTS) نوعی ساختار میکروسکوپی به شکل استوانهای از کربن بوده که پر از آهن است و هنگام فعال شدن توسط یک میدان مغناطیسی خارجی مغناطیسی میشود. در این مطالعه، این تیم تحقیقاتی نانولولههای کربنی مغناطیسی را با یک آنتیبادی که پروتئین خاصی را در ارتباط با سلولهای تومور GBM تشخیص می دهد، پوشانده است. پس از تزریق به تومور، آنتیبادیهای موجود در نانولولههای کربنی مغناطیسی باعث میشود که آنها به دنبال سلولهای تومور باشند و توسط آنها جذب میشوند.
این محقق همچنین اظهار داشت: هنگامی که نانولولهها در داخل سلول تومور قرار بگیرند، ما از یک میدان مغناطیسی چرخان برای بسیج مکانیکی نانولولهها برای ایجاد تحریک مکانیکی استفاده میکنیم. نیرویی که توسط نانولولهها اعمال میشود به ساختارهای سلولی آسیب میرساند و باعث مرگ سلول تومور میشود.
وی یادآور شد: از نظر تئوریک، با تغییر پوشش آنتیبادی و تغییر مسیر نانولولهها به محل تومور مورد نظر، ما به طور بالقوه میتوانیم وسیلهای برای از بین بردن دقیق سلولهای تومور در سایر سرطانها داشته باشیم.