به گزارش تیکنا و به نقل از دیلی میل، در یک دادگاه امواج مغزی یک زن جوان هندی بدون در نظر گرفتن اثر انگشت یا دی ان ای به مدرکی علیه خودش تبدیل شد.
آدیتی شرما ۲۴ ساله به مسموم کردن نامزدش در سال ۲۰۰۸ میلادی متهم شده بود. هرچند او این اتهام را رد می کرد اما کارآگاهان از یک فناوری جنجالی به نام «پروفایل سازی امضای نوسانات الکتریکی مغز» (BEOS)، نوعی اسکن مغزی که برخی آن را «ذهن خوانی» می نامند، استفاده کردند.
آنها کلاهی با الکترودهای مختلف را روی سر شرما قرار دادند و عبارت های خاصی درباره این جرم را پخش کردند و مدعی شدند امواج مغزی این زن احساس شناخت و گناه را آشکار کرد، هرچند گفته های وی برخلاف این امر بود.
قاضی بدون وجود هیچ گونه مدرک فیزیکی، عمدتا به تست BEOS برای محکوم کردن او اتکا کرد.
این فناوری که در سال ۱۹۹۹ میلادی توسعه یافته از اسکن های EEG برای ردیابی اینکه آیا مغز فرد به جزئیات درباره آشنایی با جرم واکنش نشان می دهد یا خیر استفاده می کند. تیم جرم شناسی جمله هایی مانند «چاقو را روی گلوی او نگهداشت» را پخش می کنند و همزمان فعالیت مغز رصد می شود.
در این فرایند یک واکنش عصب شناختی مرتبط نشانه آن تلقی می شود که فرد مظنون رویداد را از نزدیک تجربه کرده است. حامیان این روش معتقدند BEOS می تواند افراد گناهکار را با ۹۰ درصد دقت شناسایی کند. هرچند دسته بندی افراد بیگناه در پنج درصد مواقع رخ می دهد.
از سوی دیگر منتقدان نیز مدعی هستند روش مذکور عیوب متعددی دارد و از لحاظ اخلاقی خطرناک است. بسیار معتقدند این روش فاقد تست های مقیاس کلان است.
همچنین دادگاه عالی هندوستان در ۲۰۱۰ میلادی اعلام کرد BEOS و روش های مشابه مانند دروغ سنج در صورت عدم توافق داوطلبانه فرد مدرکی غیرقابل قبول است. جالب آنکه این روش در چند پرونده قضایی رده بالای هندوستان به کار گرفته شد.
با وجود انتقادات، BEOS یکی از روش‌های پرکاربرد در آزمایشگاه‌های جرم‌شناسی هند، از جمله دانشگاه ملی علوم جرم‌شناسی، به شمار می‌آید. خارج از هند، BEOS و ابزارهای نوروتکنولوژی مشابه توجه برخی کشورهای اروپایی از جمله ایتالیا، اسلوونی و هلند را جلب کرده‌اند، کشورهایی که آزمایش‌هایی با فناوری‌های مبتنی بر مغز را در بسترهای حقوقی آغاز کرده‌اند.
