ایسنا نوشت؛ او با اشاره به اینکه پردیس سینمایی مگامال سرگروه فیلم «بابا سیبیلو» گفت: این سینما یک سالن خود را با سانس کامل در اختیار این فیلم قرار داده بود و در هفته اول اکران فقط ۱۵ میلیون تومان بلیت فروخت اما همین که تبلیغات فیلم را شروع کردند فروش هم افزایش پیدا کرد؛ بنابراین مشکل اصلی در تبلیغات است نه تعداد سانس. البته در گذشته تعداد سانس‌های نمایش‌دهنده یک فیلم تعیین‌کننده بود ولی الان این طور نیست.
وی یاداور شد: سال ۱۳۹۸ که فیلم‌های «سرخپوست» و «شبی که ماه کامل شد» در یک زمان اکران شدند، تعداد سانس‌ها تعیین‌کننده بود اما در حال حاضر به دلیل فاصله زیادی که بین فیلم اول جدول فروش با فیلم دوم وجود دارد، بحث کردن درباره سانس یک شوخی است.
نوروزی درباره پیش‌بینی خود از اکران در ماه‌های آینده گفت: فعلاً سینماها در سیطره آثار کمدی است و تا چند ماه آینده هم این وضعیت ادامه خواهد داشت بخصوص آنکه فیلم‌های غیرکمدی مهمی هم در چند وقت اخیر چندان زیاد ساخته نشده است. در حالی که از آن طرف، فیلم «هتل» مسعود اطیابی و محمد شایسته ساخته شده، «جلبک» قرار است توسط سازندگان «فسیل» (کریم امینی و ابراهیم عامریان)ساخته شود، کمدی «شهر هرت» از محمدحسین فرح‌بخش به زودی اکران می‌شود، «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری در راه است و «گیجگاه» با بازی حامد بهداد هم کمدی دیگری است که همگی می‌توانند مخاطب خوبی را جذب کنند و به نظرم تا آخر سال با این کمدی‌ها وضع سینما خوب باشد.
او در ادامه اظهار کرد: البته من شخصا از این اتفاق خوشحال نیستم چون اگر ارزش‌گذاری حرفه‌ای داشته باشیم باید بدانیم که این ترکیب برای سلیقه مخاطب کافی نیست و باید در سبد اکران، فیلم‌هایی از ژانرهای دیگر هم داشته باشیم. هرچند الان هم تا حدودی این تنوع را داریم ولی آن‌ها فیلم‌هایی نیستند که مخاطب را جذب کنند. وقتی در سال ۱۳۹۸ فیلم «سرخپوست» اکران شد، یک ملودرام معمایی بود که همزمان با آن فیلم اکشن – امنیتی «شبی که ماه کامل شد» و بعد هم فیلم پلیسی «متری شیش و نیم» روی پرده رفت و تنوع خوبی در اکران وجود داشت ولی در حال حاضر چنین چیزی وجود ندارد. ما الان فیلمی مثل «پوست شیر» را در سینما کم داریم و اگر وضعیت به همین شکل ادامه پیدا کند بعد از مدتی مخاطب این کمدی‌ها را پس می‌زند.
وی افزود: با این حال باید از سازندگان فیلم «فسیل» بخاطر رعایت استانداردهای فیلمسازی تشکر کرد که اسیر طماعی‌های رایج این نوع فیلم‌ها نشدند. متاسفانه برخی فیلمسازان در سینما رویه بساز بفروش‌ها را در پیش گرفته‌اند و بسراغ یک مسیر سهل‌الوصول در تولید می‌روند که بیشترین صرفه اقتصادی را برایشان داشته باشد؛ به همین دلیل خیلی نمی‌توان مسئله محدودیت در صدور پروانه ساخت را عامل کم‌کاری در ساخت ژانرهای متنوع دانست.
