به گزارش تیکنا؛ صادقی، یکی از پژوهشگران این طرح اظهارداشت: جذب یا جذبش یک تابش الکترومغناطیسی، فرایندی است که در آن انرژی یک فوتون توسط ماده گرفته می‌شود. هرچه میزان جذب نور در اجسام بالاتر باشد رنگ آنها به تیرگی بیشتر میل می‌کند بنابراین جذب حداکثری نور منجر به پدید آمدن رنگ فوق سیاه می‌شود؛ […]
به گزارش تیکنا؛ صادقی، یکی از پژوهشگران این طرح اظهارداشت: جذب یا جذبش یک تابش الکترومغناطیسی، فرایندی است که در آن انرژی یک فوتون توسط ماده گرفته می‌شود. هرچه میزان جذب نور در اجسام بالاتر باشد رنگ آنها به تیرگی بیشتر میل می‌کند بنابراین جذب حداکثری نور منجر به پدید آمدن رنگ فوق سیاه می‌شود؛ یک ترکیب فوق سیاه، بخش قابل توجهی از نور تابیده شده به خود را جذب می‌کند و تقریبا هیچ نوری را بازتابش نمی‌دهد.
وی افزود: این ترکیبات فوق سیاه، رنگ دانه یا ترکیب شیمیایی جدیدی نیستند، بلکه نانو ساختاری‌های منظمی متشکل از نانو لوله‌های کربنی هستند که شیوه آرایش و میزان تراکم در آنها نقش اصلی در جذب فوق العاده تابش ایفا می‌کنند.
وی تصریح کرد: ماده‌ای که ما سنتز کرده‌ایم نزدیک به ۹۹.۷ درصد جذب و تنها ۳/۰ درصد بازتاب دارد؛ در واقع اگر ما سطحی را با این ماده پوشش دهیم، دیگر آن سطح قابل دیدن نیست زیرا نور باید به سطح یک ماده بخورد و از سطح ماده بازتاب شود و به چشم برخورد کند و روی شبکیه چشم تصویر شکل بگیرد بنابراین زمانی که پروسه زنجیره بازتاب قطع شود و نور از سطح جسم بازتاب نشود، عملاً دیگر آن جسم دیگر قابل دیدن نیست و رسماً هویت دیداری آن شی گرفته می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در صورت حصول به لایه جاذب (با میزان جذب حداکثری)، هنگامی که به آن نگاه می‌کنید، به هیچ چشم دوخته‌اید. قدرت جذب نور این نوع لایه‌ها به قدری فوق‌العاده است که در حقیقت باید گفت شما قادر به دیدن آن نیستید و تنها به واسطه محیط پیرامونی آن می توانید محدوده آن را تشخیص دهید.
به گفته صادقی، ایجاد پوششی از لایه‌های جاذب با جذب حداکثری نور به روی سطح اشیا سه بعدی باعث می‌شود که آنها به صورت دو بعدی به نظر برسند و فرو رفتگی‌ها و برجستگی‌ها کاملاً محو و به شکل یک سطح هموار سیاه رنگ مشاهده شوند.
این پژوهشگر عنوان کرد: این لایه‌ها در فناوری استتار، صنعت هوافضا، صنایع نظامی، صنایع هنری، صنایع پزشکی و … کاربرد دارند. در واقع این لایه‌ها بیشتر برای حذف بخش‌هایی که تابش‌های مزاحم و آلودگی‌های نوری وجود دارد، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
وی گفت: این ماده برای اولین بار در ایران سنتز شده است. هم‌اکنون مشابه این ماده نیز توسط یک شرکت بریتانیایی تولید می‌شود اما فرایند سنتز و تولید آن هنوز به واسطه مباحث استراتژیک و صنعتی به طور رسمی اعلام نشده است. در حال حاضر مواد تولیدی این شرکت در اختیار شرکت‌های بزرگی مانند ناسا قرار دارد.
