کسب مقام اول در کنفرانس بین‌المللی رباتیک اجتماعی ۲۰۲۳ توسط شریفی‌ها
کسب مقام اول در کنفرانس بین‌المللی رباتیک اجتماعی ۲۰۲۳ توسط شریفی‌ها
محققان دانشگاه صنعتی شریف در پانزدهمین کنفرانس بین‌المللی رباتیک اجتماعی که امسال برای اولین بار در خاورمیانه برگزار شد، مقام اول مسابقات رباتیک اجتماعی را به خود اختصاص دادند.

به گزارش گروه فناوری پیشرفته تیکنا، محققان دانشگاه صنعتی شریف در پانزدهمین کنفرانس بین‌المللی رباتیک اجتماعی که امسال برای اولین بار در خاورمیانه برگزار شد، مقام اول مسابقات رباتیک اجتماعی را به خود اختصاص دادند.

پانزدهمین کنفرانس بین‌المللی رباتیک اجتماعی در روزهای ۱۲ تا ۱۶ آذرماه ۱۴۰۲ (۳ تا ۷ دسامبر ۲۰۲۳) در شهر دوحه کشور قطر برگزار شد. در این کنفرانس معتبر، استادان و پژوهشگران حوزه رباتیک اجتماعی از ۲۰ کشور جهان از جمله ایران، آمریکا، کانادا، ژاپن، انگلستان، سوئیس، آلمان، اسپانیا، قطر، ایتالیا، استرالیا، سنگاپور، هلند، فرانسه و کره جنوبی حضور داشتند.

در دوره‌های مختلف این کنفرانس علاوه بر ارائه آخرین یافته‌ها در قالب مقالات علمی، مسابقه‌ای هم برای ارزیابی برترین ایده‌ها و طرح‌ها در حوزه رباتیک اجتماعی برگزار می‌شود. امسال هسته پژوهشی رباتیک اجتماعی- شناختی دانشگاه صنعتی شریف با سه مقاله پذیرفته شده در بخش مقالات و یک طرح در بخش مسابقات، حضوری فعال داشتند.

علیرضا طاهری (عضو هیات علمی دانشکده مهندسی مکانیک و مدیر آزمایشگاه رباتیک اجتماعی و شناختی)، مهندس علی قرباندائی پور (دانش‌آموخته کارشناسی ارشد) و امید امیری (دانشجوی مقطع کارشناسی) به نمایندگی از اعضای این گروه پژوهشی در این کنفرانس شرکت کردند و به ارائه مقالات و طرح خود پرداخته و عناوین زیر را کسب کردند:

– مقام اول بخش مسابقات رباتیک اجتماعی با طرح «تی-دیسلکسیا: بسته آموزشی ربات تابان ۲ برای کمک به کودکان مبتلا به نارساخوانی»

– یکی از سه نامزد کسب عنوان بهترین مقاله دانشجویی با عنوان:

Virtual Reality Serious Game with the TABAN Robot Avatar for Educational Rehabilitation of Dyslexic Children

– یکی از سه نامزد کسب عنوان بهترین مقاله پوستری با عنوان:

A Tablet-Based Lexicon Application for Robot-Aided Educational Interaction of Children with Dyslexia

کسب مقام اول در مسابقات کنفرانس بین‌المللی رباتیک اجتماعی ۲۰۲۳

شایان ذکر است که هر سه عنوان فوق، بر پایه نتایج پژوهش‌های رساله مهندس مجتبی شهاب (دانشجوی دکتری دانشکده مهندسی مکانیک) تحت راهنمایی علی مقداری، علیرضا طاهری، مینو عالمی و حمیدرضا پوراعتماد است.